เราเป็นองค์กรเทคโนโลยีขั้นสูงระดับชาติ ปัจจุบันมีผ้าทอตัวเองและผ้าแปรรูปร่วมกันหลายประเภท เช่น ผ้าขนหนูถักวิปริตไมโครไฟเบอร์ ผ้าขนหนูถักด้ายพุ่ง ขนแกะปะการัง ฯลฯ
เนื้อยางหรือแบบมีสายของ ผ้าเบงกอล เป็นผลจากเทคนิคการทออันเป็นเอกลักษณ์ พื้นผิวที่โดดเด่นนี้เกิดขึ้นได้จากการทำงานร่วมกันของเส้นด้ายยืน (ตามยาว) และเส้นด้ายพุ่ง (ตามขวาง) ในระหว่างกระบวนการทอผ้า ต่อไปนี้คือวิธีการสร้างพื้นผิวลายนูนในผ้าเบงกาไลน์:
โครงสร้างการทอผ้า: ผ้าเบงกาไลน์ทอโดยใช้โครงสร้างการทอแบบพิเศษที่เกี่ยวข้องกับการทอเส้นด้ายแบบแน่นและแบบหลวมสลับกัน โครงสร้างการทอนี้มีหน้าที่สร้างเนื้อผ้าที่เป็นยางหรือแบบมีสาย
เส้นด้ายยืนและพุ่ง: ในกระบวนการทอผ้า เส้นด้ายยืนเป็นเส้นด้ายแนวตั้งที่วิ่งขนานกับริมผ้า (ขอบ) เส้นด้ายพุ่งเป็นเส้นด้ายแนวนอนที่ทอข้ามเส้นด้ายยืน
การทอแน่นและหลวม: พื้นผิวลายนูนที่โดดเด่นทำได้โดยการทอเส้นด้ายยืนและพุ่งในลักษณะที่สร้างพื้นที่ทอแน่น (เส้นด้ายที่อัดแน่น) สลับกับพื้นที่ทอหลวม (เส้นด้ายเว้นระยะห่าง)
การก่อตัวของซี่โครง: การทอเส้นด้ายยืนและเส้นด้ายพุ่งอย่างแน่นหนาทำให้เกิดเส้นหรือซี่โครงที่ยกขึ้นตามความยาวของผ้า โครงเหล่านี้เป็นลักษณะเด่นของลักษณะพื้นผิวของผ้าเบงกาไลน์
เอฟเฟกต์การมองเห็นและสัมผัส: โครงที่ยกขึ้นทำให้เนื้อผ้ามีทั้งรูปลักษณ์และสัมผัส พวกเขาสร้างรูปแบบของเส้นแนวตั้งที่พาดผ่านความยาวของผ้า ส่งผลให้มีรูปลักษณ์ที่มีเอกลักษณ์และดึงดูดสายตา
ความยืดหยุ่นและความยืดหยุ่น: แม้จะมีเนื้อผ้าเป็นจั๊มพ์ แต่ผ้าเบงกาไลน์ยังคงรักษาระดับความยืดหยุ่นเนื่องจากการทอแบบแน่นและหลวมสลับกัน การยืดแบบกลไกนี้ช่วยเพิ่มความสบายและการสวมใส่ของเนื้อผ้า
